DOMY SĄSIEDZKIE W DAWNEJ WSI KABATY
DWA DOMY SĄSIEDZKIE
W DAWNEJ WSI KABATY
W związku z powyższym w projekcie postanowiliśmy nawiązać do tradycji tej XV-wiecznej wsi.
Kompozycja dwóch budynków nawiązuje do dawnych zabudowań rolniczych, tworząc współczesną, autorską interpretację gospodarstwa siedliskowego. Bryły budynków posiadają formy nawiązujące do archetypu domu i stodoły. Ich kalenice usytuowano prostopadle do siebie, a wejścia zlokalizowano ze wspólnego, centralnie usytuowanego podwórza. Dla podkreślenia charakteru użyto tradycyjnych dla zabudowań wsi mazowieckiej materiałów: pospolitą, czerwoną cegłę i surowe drewno sosnowe.
W budynku ceglanym umieszczono zbliżone do kwadratu otwory okienne, w drewnianym zaś światło do wnętrza sączy się przez szczeliny między żaluzjami, niczym „przez szpary” między deskami drewnianej stodoły.
Podjęte decyzje projektowe mają zapewniać mieszkańcom bliski kontakt z naturą, dobrze korespondując zarówno z charakterem okolicznych pól, jak i współczesnej zabudowy w sąsiedztwie.
Tradycyjne formy mają sprawiać wrażenie jakby budynki te stały tu od zawsze, a naturalne materiały zapewniają szlachetne zachowanie się elewacji w czasie.
Dom zlokalizowano na działce znajdującej się na skraju kameralnego osiedla domów jednorodzinnych, w bezpośrednim sąsiedztwie lasu. Ideą projektu stało się stworzenie budynku, który będzie stanowił swoisty zbiór wspólny: zarówno osiedla, jak i lasu, tworząc urbanistyczny łącznik pomiędzy dwoma przestrzeniami o zupełnie różnym charakterze.
Parterowa, rozłożysta forma ma sprawiać wrażenie, że osiedle niejako „rozmyło się” tuż pod lasem.
Czysta, zamknięta bryła, sprowadzona do dwóch prostych ścian od strony wejścia, koresponduje z zabudową osiedla, zaś jej lekki, nieregularny kształt oraz naturalne materiały elewacji z przewagą drewna, mają wtapiać obiekt w drzewa.
Budynek został skomponowany jako zespół płaszczyzn rozmieszczonych pomiędzy drzewami, pośród których zorganizowano poszczególne funkcje. Taka forma pozwoliła na kontrolowaną grę światłem w pomieszczeniach oraz wytworzenie wielu intymnych części ogrodu z poszanowaniem istniejącego drzewostanu. Przestrzeń pomiędzy wnętrzem a zewnętrzem została oddzielona jedynie szkłem zapewniając odpowiednie warunki termiczne, jednocześnie nie budując wizualnej bariery pomiędzy domem a ogrodem. Zastosowanie tych samych materiałów do wykończenia wnętrz oraz elewacji budynku, a także wychodzące na zewnątrz posadzki i roślinność wprowadzona do wnętrza, potęgują odczucia związane z mieszkaniem w lesie.